دوران نوجوانی - جوانی و آسیب های اجتماعی

دوران نوجوانی و جوانی و آسیب های اجتماعی نوجوانی و جوانی یكی از مهم ترین مراحل زندگی انسان محسوب می شود و آخرین مرحله تحول شناختی و گذر از مرحله (پیرو دیگران بودن)به دوره (مستقل بودن) است.
دوره ای كه نوجوان به هویت واقعی خویش دست می یابد.
در این مرحله والدین دیگر نمی توانند به او كمك چندانی بكنند.
چه این كه وی الگوهای خود را در جای دیگری جست و جو می كند.
میل به اظهار وجود و اثبات خود یكی از طبیعی ترین حالات روانی دوره نوجوانی و جوانی است.
نوجوان و جوانی كه دوره كودكی را پشت سر گذاشته است، باید خود را برای زندگی مستقل اجتماعی آماده كند، تحقق موضوع پیش از هر چیزمستلزم یافتن هویت خویشتن است.
اینك او خود را یافته است.اگر بزرگسالان ویژگی های این دوره زندگی او را بشناسند و با آن برخوردی مناسب داشته باشند، هم نوجوانان به هویت خویش دست می یابندو هم بزرگسالان كمتر احساس نگرانی می كنند، از این رو، می توان گفت: بیشتر انحرافات نوجوانان و جوانان ریشه در ناكامی های اولیه زندگی دارد.
امام صادق (ع) با بیان حكیمانه ای به این دوره از زندگی نوجوانان اشاره می كنند و می فرمایند: كودك، هفت سال اول، فرمان رواست.